Cennik
(obowiązuje od 01.09.2022)
LOGOPEDIA
30 min – 70zł
45 min – 90zł
60 min – 110zł
Diagnoza – 120zł
*Logopedia 2x w tygodniu (85zł x 2 = 170zł)
NEUROLOGOPEDIA
45 min – 100zł
Konsultacja – 150zł
NAUKA CZYTANIA
30 min – 60zł
45 min – 80zł
60 min – 100zł
TRENING SŁUCHOWY WARNKEGO
Diagnoza – 150zł
Zajęcia 60 min – 100zł
TRENING SŁUCHOWY TOMATISA®
1 sesja: 14 spotkań – 1500zł
ELEKTROSTYMULACJA
1 sesja: 10 spotkań – 500 zł
PORADNIA PSYCHOLOGICZNO - PEDAGOGICZNA
Terapia psychologiczna – 120 zł
Konsultacja psychologiczna – 150 zł
Wydanie pisemnej opinii o dziecku – 250 zł
Kompleksowa diagnoza rozwoju umysłowego i gotowości 6-latka do podjęcia nauki w szkole z wydaniem opinii – 500 zł
Badanie inteligencji wraz z wydaniem opinii – 250 zł
Ocena ryzyka wystąpienia dysleksji – 500 zł
Ocena ryzyka dyskalkulii – 500 zł
Konsultacje psychologiczne w sprawie problemów edukacyjnych, emocjonalnych i wychowawczych – 200 zł
Diagnoza logopedyczna / neurologopedyczna – wraz z wydaniem opinii 250 zł
Diagnoza przyczyn dysleksji i dysgrafii z wydaniem opinii dla szkoły i komisji egzaminacyjnych - 500 zł
Diagnoza przyczyn specyficznych trudności w uczeniu się matematyki (dyskalkulii) z wydaniem opinii - 500 zł
Diagnoza przyczyn ogólnych trudności w nauce z wydaniem opinii dla szkoły - 500 zł
Diagnoza i terapia logopedyczna
Logopedia zajmuje się kształtowaniem mowy oraz usuwaniem zachodzących w niej wad zarówno u dzieci, młodzieży jak i osób dorosłych.
Warunkiem rozpoczęcia i prawidłowego przebiegu terapii logopedycznej w każdym zaburzeniu mowy jest właściwa diagnoza, która obejmuje między innymi: badanie rozumienia mowy, badanie mówienia, badanie sprawności i budowy aparatu artykulacyjnego, orientacyjne badanie słuchu.
Terapia logopedyczna obejmuje całość specyficznych, zamierzonych oddziaływań ukierunkowanych na usunięcie wszelkich zakłóceń procesu porozumiewania się (od prostych wad wymowy do niemożności mówienia włącznie).
Oddziaływania te mają na celu:
- usuwanie zaburzeń mowy, przywracanie mowy, która się nie wykształciła;
- wyrównywanie opóźnień rozwoju mowy;
- wypracowanie odpowiedniego poziomu sprawności językowej;
- likwidację przyczyn i skutków pierwotnych oraz wtórnych, do których zalicza się zarówno psychologiczne jak i pedagogiczne konsekwencje zaburzeń mowy.
Plan terapii określany jest indywidualnie, z uwzględnieniem możliwości i potrzeb każdego pacjenta.
Diagnoza i terapia neurologopedyczna
Diagnoza i terapia neurologopedyczna obejmuje zaburzenia mowy i komunikacji pochodzenia neurologicznego, tj.:
- osoby z uszkodzeniami i dysfunkcjami ośrodkowego układu nerwowego;
- dzieci z obciążonym okresem ciążowym i okołoporodowym, zespołami genetycznymi, całościowymi zaburzeniami rozwoju;
- dzieci z opóźnionym rozwojem mowy, zaburzeniami mowy i komunikacji;
- osoby dorosłe po wypadkach komunikacyjnych lub uszkodzeniach struktur mózgowych i ośrodkowego układu nerwowego.
Ponadto neurologopeda zajmuje się diagnozą i terapią funkcji pokarmowych u dzieci i osób dorosłych.
W przypadku terapii neurologopedycznej kluczowy jest czas od momentu powstania zaburzenia do rozpoczęcia działań terapeutycznych. Jak najszybsze wykrycie uszkodzenia i podjęcie terapii daje większą szansę na szybką poprawę kondycji mowy.
Terapia neurologopedyczna obejmuje:
- stymulację nadawania i odbioru mowy w zakresie dostosowanym do potrzeb pacjenta;
- stymulację w zakresie mowy zautomatyzowanej, procesu powtarzania, nazywania, dialogu i mowy opowieściowej;
- stymulację procesów poznawczych w zakresie percepcji słuchowej, czuciowej, wzrokowej a także pamięci, myślenia, orientacji przestrzennej, uwagi i koncentracji;
- reedukację umiejętności pisania i czytania.
Plan terapii określany jest indywidualnie, z uwzględnieniem możliwości i potrzeb każdego pacjenta.
Źródło: Neurologopedia w teorii i praktyce. Wybrane zagadnienia diagnozy i terapii dziecka, red. J. Skibska, D. Larysz, Wydawnictwo Naukowe Akademii Techniczno-Humanistycznej, Bielsko-Biała 2012.
Diagnoza i terapia odruchów pierwotnych INPP
Metoda INPP zajmuje się zagadnieniem niedojrzałości neuromotorycznej, czyli występowaniu zbioru wczesnych (pierwotnych) odruchów powyżej 6 miesiąca życia (ostatecznie powyżej 12 m.ż.) w połączeniu z brakiem lub niedojrzałością odruchów późniejszych (posturalnych) powyżej wieku trzech i pół roku. Oznacza to, że Centralny Układ Nerwowy (CUN) funkcjonuje na poziomie dojrzałości motoryki odruchowej (motoryka odruchowa jest pierwszym etapem rozwoju ruchowego, po nim następuje duża motoryka, a potem dopiero mała motoryka). O opóźnieniu można mówić tylko wtedy, gdy nie występuje uszkodzenie CUN, ani choroba degeneracyjna mózgu.
Wskazania do diagnozy (i ewentualnie terapii) metodą INPP:
- zaburzenia koordynacji ruchowej i równowagi (na rowerze, podczas pływania, podczas zabaw ruchowych itp.);
- obniżona zdolność koncentracji i utrzymywania uwagi;
- nieustalona lateralizacja;
- choroba lokomocyjna;
- nieumiejętność usiedzenia w miejscu;
- nieumiejętność milczenia;
- trudności w nauce czytania;
- trudności w nauce pisania;
- trudności w nauce matematyki (pomimo normy intelektualnej);
- trudności z nauczeniem się odczytywania czasu z zegara ze wskazówkami;
- obniżona koordynacja wzrokowo-ruchowa;
- problemy z mową i artykulacją;
- zaburzenia integracji sensorycznej;
- rozbieżność pomiędzy pracami pisemnymi i wypowiedziami ustnymi;
- nieprawidłowa pozycja podczas siedzenia;
- problemy z utrzymaniem moczu w nocy powyżej 5-go roku życia;
- lęki.
Diagnoza opiera się na szczegółowym wywiadzie, wypełnieniu kwestionariusza INPP oraz całej baterii testów oceniających szczegółowo rozwój fizyczny dziecka.
Diagnoza ADOS-2
ADOS-2 to profesjonalny, wielowymiarowy test psychologiczny umożliwiający zweryfikowanie, czy u pacjenta występują objawy spektrum autyzmu.
Od wieku osoby badanej zależy, jak dokładnie przebiega badanie ADOS-2 (na czym polega pełna procedura diagnostyczna). W przypadku dzieci jest to przede wszystkim wspólna zabawa z wykwalifikowanym psychologiem-diagnostą, w trakcie której można ocenić zdolności nawiązywania przez małego pacjenta interakcji z drugą osobą i inne, istotne aspekty funkcjonowania. W przypadku młodzieży i osób dorosłych badanie polega przede wszystkim na rozmowie na różne tematy, wyszczególnione i opisane w procedurze wykonywania testu ADOS-2. Badanie to jest standaryzowane, co oznacza, że dokładny sposób jego wykonywania – to, jakie zabawy psycholog-diagnosta proponuje dziecku, to, w jaki sposób specjalista kieruje rozmową ze starszą osobą i jakie zada jej pytania – jest zgodny ze szczegółową instrukcją. Wyniki testu są zaś oceniane za pomocą ściśle określonych i wielokrotnie recenzowanych przez najlepszych fachowców kryteriów, co daje gwarancję ich rzetelności.
Badanie można przeprowadzać bez ograniczeń już u dzieci od 12 miesiąca życia – wiek pacjenta ma jedynie wpływ na to, na jakich interakcjach z diagnostą opiera się u konkretnej osoby diagnostyka ADOS-2. Test jest również dostosowany do możliwości osób, które mają trudności ze słownym komunikowaniem się.
Rewalidacja
Rewalidacja to oddziaływania skierowane do osoby niepełnosprawnej fizycznie lub/i intelektualnie w celu jej zrehabilitowania, czyli przywrócenia sprawności w stopniu, który pozwoli na optymalne funkcjonowanie.
Z zajęć rewalidacyjnych korzystać mogą dzieci niepełnosprawne ruchowo, mające problemy ze wzrokiem, słuchem, mające stwierdzone całościowe zaburzenia rozwoju, np. pod postacią autyzmu czy zespołu Retta lub Aspergera. Pomoc ta skierowana jest również do osób niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu lekkim, umiarkowanym, znacznym lub głębokim.
Plan zajęć rewalidacyjnych określany jest indywidualnie, z uwzględnieniem możliwości i potrzeb każdego pacjenta.
Terapia pedagogiczna
Terapia pedagogiczna to specjalistyczne działania, z zastosowaniem odpowiednich metod i technik, skierowane na zlikwidowanie lub zmniejszenie trudności i opóźnień w nauce, jak również zaburzeń w zachowaniu. Oddziaływania te są szczególnie istotne na początku kariery szkolnej dziecka, zapobiegają bowiem niepowodzeniom w nauce, wynikającym z problemów z czytaniem, pisaniem, liczeniem i z innych szkolnych umiejętności.
Zajęcia z terapii pedagogicznej skierowane są do dzieci:
- o inteligencji przeciętnej i niższej niż przeciętna;
- z zakłóceniami i opóźnieniami rozwoju ruchowego razem z zakłóceniami procesu lateralizacji;
- z problemami w zakresie funkcji wzrokowych i słuchowych;
- o zaburzonym rozwoju procesów emocjonalno – motywacyjnych;
- z zaburzeniami mowy;
- z zaburzeniami zdolności matematycznych;
- ujawniających problemy z nauką pisania i czytania;
- z zaburzeniami dynamiki procesów nerwowych.
Plan terapii określany jest indywidualnie, z uwzględnieniem możliwości i potrzeb każdego pacjenta.
Diagnoza i terapia psychologiczna
Obejmuje wywiad psychologiczny, poradnictwo, ocenę obszaru problemowego oraz odpowiednie ukierunkowanie terapii.
Konsultacja psychologiczna dzieci prowadzona jest w celu:
- diagnostycznym, psycholog sporządza opinię, przygotowuje porady i zalecenia dla rodziców i nauczycieli;
- diagnostyczno – kwalifikacyjnym, kierującym dziecko do określonego rodzaju terapii. Psycholog na podstawie przeprowadzonego wywiadu i informacji uzyskanych z obserwacji zaleca określony rodzaj terapii dziecka, uwzględniający jego potrzeby i możliwości oraz oczekiwania rodziców.
Kinesiotaping według Esther de Ru
Polega na użyciu plastra, którego efektywność poparta jest licznymi badaniami naukowymi z zakresu terapii skórno-mięśniowo-powięziowych. Każda aplikacja jest poprzedzona badaniem, wywiadem i oceną, szczególnie fizjologicznej ruchomości skóry. Ustalenie celu terapeutycznego pozwala na precyzyjne dobranie metody oklejenia indywidualnie dla każdego pacjenta.
Wskazania do kinesiotapingu logopedycznego:
- nieprawidłowe napięcie mięśniowe;
- problemy z połykaniem;
- nadmierne ślinienie;
- poprawa mechaniki żuchwy;
- stabilizacja żuchwy;
- niska sprawność motoryczna języka;
- wspomaganie prawidłowego oddechu;
- porażenie nerwu trójdzielnego;
- neuralgia nerwu trójdzielnego;
- zmniejszenie blizn;
- dysfagia.
Zaletą kinesiotapingu jest jego natychmiastowy efekt terapeutyczny bezpośrednio po nałożeniu plastra. Poza tym pacjent otrzymuje terapię wspomagającą do domu. Aplikacja plastrów sprawia, że terapia nie kończy się w momencie opuszczenia przez pacjenta gabinetu, ale trwa dłużej. Tym samym efekt terapeutyczny można osiągnąć zdecydowanie szybciej.
Elektrostymulacja
Określenie elektrostymulacji obejmuje zabiegi lecznicze z użyciem prądów impulsowych w celu pobudzenia mięśni do skurczu. Zadaniem elektostymulacji podniebienia, warg i języka jest pobudzenie odnerwionego mięśnia do pracy, zapobieganie zanikom mięśniowym a także przywracanie siły i rozbudowa masy mięśnia. Zabieg jest całkowicie bezbolesny.
Elektrostymulacja przeznaczona jest dla dzieci i dorosłych z:
- opóźnionym rozwojem mowy;
- zaburzeniami artykulacji;
- nawykowym otwieraniem ust;
- zaburzeniami napięcia mięśniowego;
- zaburzeniami stawów skroniowo-żuchwowych;
- dysfagią (problemami z połykaniem);
- krztuszeniem podczas jedzenia i picia;
- mową nosową;
- afazją;
- porażeniem nerwu twarzowego;
- porażeniem mózgowym;
- rozszczepem wargi i/lub podniebienia.
Nauka czytania metodą symultaniczno sekwencyjną
Symultaniczno-Sekwencyjna Nauka Czytania® to metoda czytania sylabami i jeden z elementów terapeutycznych Metody Krakowskiej®. Opiera się ona na wiedzy na temat funkcjonowania ludzkiego mózgu.
Nauka czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną odbywa się w trzech etapach, takich samych jak podczas nabywania systemu językowego przez dziecko – powtarzania, rozumienia oraz nazywania. W pierwszym etapie dziecko powtarza odczytywane przez dorosłego samogłoski/sylaby. W etapie rozumienia dorosły wypowiada samogłoskę lub sylabę, a dziecko wskazuje ją lub podaje. Etap nazywania polega na samodzielnym odczytywaniu pokazanych samogłosek lub sylab przez dziecko.
Dla kogo przeznaczona jest metoda?
Symultaniczno-Sekwencyjna Nauka Czytania® została opracowana tak, by każde dziecko, którego poziom intelektualny mieści się w granicach normy lub z nieznacznym obniżeniem sprawności intelektualnej, mogło nauczyć się czytać.
Nauka czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną przeznaczona jest dla wszystkich dzieci, ale najlepszy czas na naukę czytania to początek wieku przedszkolnego. Według prof. Cieszyńskiej opanowanie sztuki czytania przed pójściem do pierwszej klasy ułatwia dziecku odnalezienie się w nowej, niełatwej dla niego sytuacji, pozwala na skupienie się na innych zadaniach i wyzwaniach, które postawi przed nim szkoła oraz wpływa na pozytywny obraz własnej osoby.
Wczesna nauka czytania nie dotyczy jedynie dzieci zagrożonych dysleksją, ale też tych z opóźnionym rozwojem mowy.
Symultaniczno-sekwencyjna nauka czytania® a inne metody nauczania
Przewaga Symultaniczno-Sekwencyjnej Nauki Czytania® nad innymi metodami polega na tym, że techniki głoskowania, zapoznawania dzieci z nazwami liter czy odwoływania się do wyglądu liter przyczyniają się do licznych trudności w czytaniu o charakterze dyslektycznym. Odczytywanie wyrazów w ten sposób: ty-a-ty-a [tata] (głoskowanie z elementem wokalicznym) lub te-a-te-a [tata] (poznawanie nazw liter) powoduje, że dzieci nie są w stanie zrozumieć tego, co przeczytały oraz mają trudności z zapisywaniem tekstów. Odwoływanie się do wyglądu liter (np. B ma dwa brzuszki, T ma daszek itd.) powoduje natomiast, że dzieci skupiają się na aspekcie wizualnym, a nie na sensie słów, które czytają. Skuteczność Symultaniczno-sekwencyjnej nauki czytania® potwierdzają dzieci z różnymi zaburzeniami rozwojowymi (niedosłuchem, dysleksją, zaburzeniami komunikacji językowej czy obniżoną sprawnością intelektualną), które z powodzeniem opanowały sztukę czytania oraz dzieci, które jako przedszkolaki nauczyły się czytać sylabami, a teraz czytają ze zrozumieniem długie teksty.
Trening słuchowy metodą Tomatisa®
Metoda Tomatisa® to program naturalnej stymulacji neurosensorycznej. Znacząco poprawia on zdolności motoryczne, emocjonalne i poznawcze. Opiera się na unikalnej technologii, która modyfikuje muzykę i głos w celu promowania pobudzenia korowego.
Obszary zastosowania:
- Uwaga – Metoda Tomatisa® może bardzo pozytywnie oddziaływać na uwagę selektywną. Celem jest ułatwienie mózgowi rozwijania automatycznych mechanizmów wykrywania zmian. Dzięki temu możemy dużo łatwiej selekcjonować przydatne informacje i decydować, które elementy mają drugorzędne znaczenie i można je pominąć. Z tego względu Metoda Tomatisa® może być stosowana jako uzupełnienie metod wsparcia dla osób z zespołem deficytu uwagi z nadpobudliwością psychoruchową lub bez (ADHD/ADD).
- Uczenie się – Metoda Tomatisa® ułatwia przyswajanie nowych informacji i pozwala uczniom poprawić zarówno kompetencje ogólne, jak i szkolne.
- Głos – aktywna praca nad słuchowo-głosowym sprzężeniem zwrotnym w przewodnictwie kostnym i powietrznym w Metodzie Tomatisa® ma na celu odtworzenie prawidłowego funkcjonowania połączenia między mózgiem, uchem i głosem.
- Mowa – Metoda Tomatisa®, przetwarzając głos w czasie rzeczywistym i przekazując go mówiącemu drogą kostną i powietrzną, ułatwia odbiór podstawowych dźwięków mowy i może być pomocna w przypadku dzieci z zaburzeniami mowy, jako uzupełnienie specjalistycznej terapii.
- Kontrolowanie emocji – Metoda Tomatisa® działa regulująco w przypadku zaburzeń emocjonalnych związanych z depresją i stanami lękowymi, działa skutecznie również w przypadku regulowania stresu.
- Motoryka i koordynacja – Metoda Tomatisa® oddziałuje bezpośrednio na przedsionek i pozytywnie wpływa na motorykę, regulację napięcia mięśniowego i utrzymanie postawy pionowej. Ponadto oddziałuje w naturalny sposób na lateralizację słuchową, przyczyniając się do lepszej koordynacji ruchowej prawej i lewej strony.
- Zaburzenia ze spektrum autyzmu – Metoda Tomatisa® może pomóc osobom z zaburzeniami cechującymi się opóźnieniem lub niewłaściwym rozwojem zdolności poznawczych, komunikacyjnych i zdolności do interakcji społecznych, które występują w przypadku zaburzeń ze spektrum autyzmu i powiązanych (zespół Aspergera, zaburzenia przetwarzania sensorycznego).
Terapia metodą Warnkego
Około 15% dzieci w wieku szkolnym ma trudności z uczeniem się, czytaniem i pisaniem. Problemy te coraz częściej związane są z deficytem w obrębie percepcji, czynności ruchowych, uwagi, prawidłowej pracy funkcji słuchowych, wzrokowych i integracją między nimi.
U takich uczniów występują m.in.:
- braki w różnicowaniu dźwięków o odmiennej częstotliwości i czasie trwania;
- problem z określeniem kolejności występowania bodźców wzrokowych i słuchowych;
- problem z koordynacją wzrokowo-słuchową, a wykonanie tych czynności zajmuje im bardzo dużo czasu;
- brak zdolności do zapamiętywania wzorców dźwiękowych słów;
- dzieci mogą nie odróżniać głosek „b” od „p”, „d” od „t”, czy też „g” od „k”.
Założeniem metody Warnkego jest oddziaływanie podczas treningu na zmysły wzroku, słuchu i motoryki ćwiczącego. Metoda ta wyróżnia się zastosowaniem ciągu 14 kroków testowych, za pomocą których można systematycznie ustalić typowe nieprawidłowości u uczniów z trudnościami w nauce. Metoda Warnkego umożliwia pracę z dziećmi od piątego roku życia oraz z osobami dorosłymi.
Obszary stosowania:
- zaburzenia przetwarzania słuchowego;
- trudności w nauce;
- problem w nauce czytania i pisania;
- problemy logopedyczne;
- afazja;
- problemy osób z grupy ryzyka dysleksji rozwojowej lub u których zdiagnozowano dysleksję;
- trening koncentracji uwagi;
- problemy wynikające z przebytych uszkodzeń mózgu (np. po udarze).
Terapia EEG Biofeedback
EEG Biofeedback to metoda, która zapisuje przebieg fal mózgowych. Podobnie jak w klasycznym badaniu EEG do głowy osoby przyczepia się elektrody. EEG Biofeedback stosuje się natomiast w celach treningowych, aby zwiększyć skuteczność działania mózgu i poprawić koncentrację.
EEG Biofeedback – w czym pomaga?
EEG Biofeedback pomaga nauczyć się kontrolowania pracy swojego mózgu. Dzięki temu można przezwyciężyć różne problemy w codziennym funkcjonowaniu. EEG Biofeedback jest szczególnie pomocny w problemach z koncentracją.
Trening EEG Biofeedback usprawnia funkcje mózgu takie jak:
- koncentracja uwagi;
- opanowanie emocji;
- relaks;
- usprawnianie procesów myślowych;
- szybka nauka;
- pamięć;
Metoda EEG Biofeedback zalecana jest w pracy z dziećmi i młodzieżą, u których wystepują:
- trudności szkolne;
- zaburzenia koncentracji uwagi;
- nadpobudliwość psychoruchowa;
- zaburzenia snu;
- kłopoty z planowaniem i właściwą organizacją pracy.
WWRD - Wczesne Wspomaganie Rozwoju Dziecka
Wczesne Wspomaganie Rozwoju Dziecka (WWRD) to kompleksowe, intensywne i wielospecjalistyczne działania mające na celu pobudzanie i stymulowanie ruchowego, poznawczego, emocjonalnego i społecznego rozwoju dziecka od chwili wykrycia u niego pierwszych sygnałów nieprawidłowego funkcjonowania do czasu podjęcia nauki w szkole.
Wczesne Wspomaganie Rozwoju Dziecka organizowane jest dla dziecka, które wymaga wsparcia terapeutycznego i które posiada opinię wydaną przez poradnię psychologiczno-pedagogiczną.
WWRD może być prowadzone u każdego dziecka, u którego stwierdzona zostanie jakaś niepełnosprawność lub inne zaburzenie rozwoju. Wśród zaburzeń rozwojowych, które są wskazaniem dla rozpoczęcia zajęć w ramach Wczesnego Wspomagania znajdują się m.in.:
- uszkodzenia wzroku (np. niedowidzenie);
- uszkodzenia słuchu (np. niedosłuch);
- znaczne zaburzenia koordynacji ruchowej;
- niepełnosprawność umysłowa;
- zaburzenia ze spektrum autyzmu;
- opóźnienie rozwoju mowy;
- nieprawidłowości rozwoju ruchowego;
- ogólne spowolnienie rozwoju.
Wymiar zajęć w ramach Wczesnego Wspomagania zależny jest od możliwości i potrzeb psychofizycznych dziecka.
Dwu i wielojęzyczność, nauka języka polskiego jako obcego
Nauka polskiego jest cennym doświadczeniem i pomocną umiejętnością dla obcokrajowców, którzy przyjechali do naszego kraju w celach zarobkowych czy naukowych.
Jeśli chcesz dobrze poznać Polskę i lepiej rozumieć Polaków, powinieneś poznać podstawy języka polskiego. Jeśli już mówisz i piszesz, u nas możesz doskonalić swoje umiejętności.
Naszym priorytetem jest nauczanie komunikacyjne. Chcemy, żeby osoby przybywające do Polski i planujące zostać tu dłużej jak najszybciej mogły posługiwać się językiem polskim na co dzień.
Dla kogo nauka języka polskiego?
- dla osób które chcą skutecznie nauczyć się języka obcego;
- dla osób, które chcą nauczyć się korzystać z języka w naturalnych sytuacjach;
- dla osób dla których komunikacja w języku docelowym jest najważniejsza;
- dla osób, które cenią sobie naukę opakowaną w atrakcyjną i zapamiętywalną formę.